http://www.youtube.com/watch?v=nhXK3ktGZH4&feature=related
PAUL JEST TU Taki słodki!!!!!!!!!!!!
piątek, 21 maja 2010
środa, 5 maja 2010
Brytyjski zespół pop rockowy, czasem znany pod nazwą Paul McCartney and Wings. Założony przez ex-Beatlesa i jego żonę Lindę. Grali w składzie – Paul McCartney (wokal, gitara, bas, klawisze), Linda McCartney (wokal, klawisze), Denny Laine (wokal, gitara, bas, fortepian), Laurence Juber (wokal, gitara) oraz Steve Holley (wokal, perkusja). Grupa istniała w latach 1971-1981.
Po rozpadzie The Beatles w 1970 roku, Paul McCartney rozpoczął pracę nad swoim solowym albumem, który nosił tytuł „McCartney”. Partie wokalne w chórkach powierzył poślubionej rok wcześniej żonie. Już od ślubu chciał, aby Linda była związana z nim także poprzez pracę – nie musieliby wówczas rozstawać się na czas tras koncertowych. Na drugą solową płytę „Ram”, McCartney zaprosił także po serii sekretnych przesłuchań, perkusistę Denny Seiwella.
Nazwę zespołu wymyślił Paul, kiedy Linda rodziła ich drugą córkę, Stellę. Ponieważ poród odbywał się z komplikacjami, muzyk cały czas się modlił i wtedy właśnie przyszedł mu do głowy wizerunek skrzydeł (po angielsku Wings).
W sierpniu 1971 roku Seiwell oraz Denny Laine dołączyli do Paula i Lindy, aby nagrać trzeci solowy projekt ex-Beatlesa. Płyta ukazała się 7 grudnia pod szyldem Wings i nosiła tytuł „Wild Life”. Wydała ją wytwórnia Apple Records. Muzycy chcieli uchwycić na płycie spontaniczność występów na żywo, więc pięć spośród ośmiu piosenek zawartych na płycie zostało nagranych „na setkę” (przy pierwszym podejściu bez żadnych nakładek). Album został dość chłodno przyjęty przez krytykę.
Pod koniec 1971 roku do zespołu dołączył były gitarzysta Spooky Tooth, Irlandczyk Henry McCullough i grupa ruszyła w trasę – najpierw po Wielkiej Brytanii, a później po Europie, wykonując głównie utwory The Beatles. W lutym następnego roku, w odpowiedzi na wydarzenia „krwawej niedzieli”, zespół wydał singiel zatytułowany „Give Ireland Back to the Iris”. Utwór został zbojkotowany przez BBC za antyunijność, zaś w Irlandii i Hiszpanii stał się numerem 1. na listach. Nieco później BBC zbojkotował także utwór „Hi, Hi, Hi” ze względu na ukryte odniesienia do narkotyków i seksu.
W 1973 roku ukazał się kolejny album zespołu zatytułowany „Red Rose Speedway”, wydany tym razem jako Paul McCartney and Wings. Promował go utwór „My Love”, który stał się pierwszym w historii zespołu numerem 1. w USA. Część utworów pochodziła jeszcze z sesji do „Ram”, w których nie brał udziału McCullough – dlatego zmieniono nazwę grupy. Pod koniec sesji nagraniowej płyty – jeszcze w 1972 roku – zespół nagrał piosenkę tytułową do jednego z filmów po Jamesie Bondzie „Live and Let Die”. Utwór wyprodukował George Martin. Piosenka stała się wielkim przebojem na całym świecie.
Po udanej trasie koncertowej w 1973 roku, grupa weszła do studia, aby rozpocząć pracę nad nowym albumem. Pomimo tego, że zespół postanowili opuścić McCullough i Seiwell, jako trio Wings nagrali swój najbardziej znany album, „Band On The Run”. Płyta stała się numerem 1. po obu stronach oceanu, a promowały ją takie przeboje jak „Jet”, „Hellen Wheels” „Let Me Roll It” i utwór tytułowy. Po raz pierwszy Denny Laine zapisał się jako autor – był współautorem „No Words”. Do dziś wydawnictwo uważane jest za jedno z najlepszych w historii muzyki rozrywkowej XX wieku.
Po wydaniu albumu do zespołu dołączył Jimmy McCulloch – były gitarzysta Thunderclap Newman i Stone the Crows. Wspólnie w 1974 roku wydali płytę „McGear”, będącą owocem współpracy Paula i jego młodszego brata, Mike McGear’a. Sesji wziął udział muzyk sesyjny, perkusista Gerry Conway. Ponieważ Warner Bros. Records nie przykładało się do promocji, album sprzedawał się słabo.
Wkrótce potem, zespół wzbogacił się o nowego perkusistę. Został nim Geoff Britton. Zespół zaszył się na farmie kompozytora i autora Curly Putmana Jr. w Nashville i nagrał tam dwa utwory: „Junior’s Farm” i Sally G”, które stały się ostatnim wydawnictwem zespołu dla Apple Records. Ponadto we współpracy z Chetem Atkinsem i Floydem Cramerem nagrali utwór „Walking in the Park with Eloise”, napisany wcześniej przez ojca Paula, Jamesa. Po wygaśnięciu kontraktu z Apple, zespól powrócił do nazwy Wings.
W listopadzie 1974 roku, w Londynie, zespół rozpoczął nagrywanie kolejnego albumu. Sesje zakończył w Nowym Orleanie już w nowym roku. Album „Wenus and Mars” został wydany nakładem MPL Communications, a dystrybucją zajęły się EMI Parlophone w Wielkiej Brytanii i Capitol w USA. Na płycie zagrali Dave Mason z Traffic na gitarze i saksofonista Tom Scott. Kiedy zespół przeniósł się do Nowego Orleanu, Britton zastąpił Joe English. Album promował utwór „Listen to What the Man Said”. Jesienią zespół ruszył w ogólnoświatową trasę „Wings Over the World Tour”, podczas której odwiedzili między innymi Australię. Trasa zakończyła się czteroma koncertami na Wembley. Zespół wspierała sekcja dęta w składzie Tony Dorsey, Howie Casey, Thaddeus Richard i Steve Howard. Podczas trasy zespół wykonywał zarówno swoje piosenki – każdy z członków zespołu śpiewał jakiś utwór na scenie, aby udowodnić, że nie są tylko zespołem towarzyszącym Paulowi – jak też i utwory The Beatles. Jeden z koncertów zagranych w Seattle został sfilmowany i wydany w 1980 roku pod tytułem „Rockshow”. Ponadto ukazał się trzypłytowy zapis trasy „Wings over America”, wydany jeszcze w 1976 roku.
W międzyczasie zespół nagrał kolejną płytę, zatytułowaną „Wings at the Speed of Sound”, która ukazała się pod koniec marca 1976 roku. Każdy z pięciu członków zespołu śpiewał główną partię wokalną przynajmniej w jednym z utworów, jednak oba single, które stały się numerami jeden w USA, śpiewał Paul. Były to „Silly Love Songs” i „Let’em In”.
Po wydaniu singla promującego koncertowy album, zatytułowanego „Maybe I’m Amazed” zespół postanowił odpocząć. Dopiero pod koniec 1977 roku rozpoczął pracę nad nową płytą. Zostały one przerwane z powodu ciąży Lindy i odejścia z zespołu McCullocha i Englisha. Pomimo tego Wings wydali przed Świętami Bożego Narodzenia kolejny singiel - „Mull of Kintyre”, będący odą do szkockiego regionu Mull of Kintyre, gdzie McCartney wybudował dom w początkach lat 70. Utwór stał się wielkim hitem w Wielkiej Brytanii i w Australii.
Jako trio grupa wydała w 1978 roku płytę „London Town”, na której pojawiali się jeszcze w niektórych utworach McCulloch i English. Choć album odniósł sukces, w USA dotarł zaledwie do drugiego miejsca na listach. Płytę wypełniały lżejsze utwory z duża ilościa syntezatorowych brzmień. Największy sukces odniósł utwór „With a Little Luck”, docierając na szczyty notowań.
Po koniec 1978 roku o zespołu dołączyli gitarzysta Laurencje Juber i perkusista Steve Holley (grał z Eltonem Johnem). Zespół nawiązał współpracę z nowym producentem, Chrisem Thomasem i zainspirowany muzyką punk i new wave nagrali płytę „Back to the Egg”, którą promował utwór w stylu disco „Goodnight Tonight”. Płyta pokryła się platyna w USA, a piosenka „Rockestra Theme”, w nagraniu której wspomagali zespół członkowie The Who, Led Zeppelin i Pink Floyd otrzymała Grammy. Pod koniec 1979 roku zespół wydał singiel „Comming Up” – wersja utworu z solowej płyty Paula „McCartney II”, która stała się ostatnim numerem1. w USA.
16 stycznia 1980 roku McCartney został aresztowany na lotnisku w Tokio za posiadanie 7,7 uncji marihuany. Spędził w areszcie dziewięć dni. Z tego powodu odwołano japońską część trasy Wings.
W 1980 roku zespół rozpoczął pracę nad nowym albumem. Wszystko przerwała śmierć Johna Lennona – Paul nie był w stanie kontynuować prac i zespół zawiesił działalność. McCartney wznowił projekt 2 lutego 1981 roku. Płyta ukazała się pod tytułem „Tug of War” jako solowy album Paula poświęcony zamordowanemu koledze. Zespół opuścili w międzyczasie Juber i Holley. Po wydaniu albumu Laine również opuścił grupę i ogłoszono rozwiązanie zespołu.
W marcu 1997 roku Denny Laine, Laurence Juber i Steve Holley dali jako Wings koncert na BeatleFest w East Rutherford w stanie New Jersey. Było to niezaplanowane wydarzenie i nie oznaczało reaktywacji grupy. Dziesięć lat później Laine, Juber i Denny Seiwell (bez McCartney'a) ponownie wystąpili jako Wings and Beatle Fest – tym razem w Las Vegas.
Ponieważ w Wings piosenki pisał nie tylko McCartney, niektóre z nich zostały wydane jako solowe nagrania muzyków pod ich własnymi nazwiskami. Po śmierci Lindy ukazała się składanka z utworami jej autorstwa zatytułowana „Wide Prairie”, na której znalazło się sześć utworów grupy.
Singiel „Mull of Kintyre” / „Girls School” jest wciąż najlepiej sprzedającym się singlem (który nie wspiera żadnej akcji charytatywnej) w Wielkiej Brytanii (choć większą sprzedaż ma „Bohemian Rapsody” grupy Queen, ta zawiera również dane ze sprzedaży reedycji na potrzeby Terrence Higgins Trust) i na liście najlepiej sprzedających się singli na Wyspach, ogłoszonej w 2002 roku zajmuje 4. miejsce.
W przeciągu dziesięciu lat działalności – grupa rozwiązała się w 1981 roku – zamieścili w pierwszej dziesiątce list przebojów dwanaście utworów w Wielkiej Brytanii (jeden na szczycie) i czternaście w USA (sześć na pierwszym miejscu). Grupa ma na swoim koncie dziewięć albumów – każdy z nich trafił do pierwszej dziesiątki zestawień najlepiej sprzedających się płyt po obu stronach oceanu.
wtorek, 4 maja 2010
Sir Paul McCartney (właściwie Sir James Paul McCartney) - kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego. Urodził się 18 czerwca 1942 roku w Liverpoolu w Anglii. Jedna z najbardziej rozpoznawalnych i najbarwniejszych postaci XX wieku. Jest angielskim kompozytorem, multiinstrumentalistą i piosenkarzem. Znany głównie jako współzałożyciel legendarnej grupy The Beatles. Był członkiem spółki kompozytorskiej Lennon/McCartney, która odniosła największy sukces w historii muzyki i miała ogromny wpływ na innych twórców[1]. Po rozpadzie „bajecznej czwórki” wraz z żoną założył zespół Wings. Po jego rozwiązaniu z powodzeniem kontynuował karierę solową. Paul jest zdobywcą wielu prestiżowych nagród.
McCartney także jest kompozytorem muzyki filmowej, poważnej oraz elektronicznej. Katalog jego piosenek jest bardzo obszerny. Znany jest także z częstych udziałów w projektach charytatywnych. Jest wpisany w Księdze Rekordów Guinnessa jako muzyk i kompozytor, który osiągnął dzięki ponad 60 złotym płytom i setką milionów sprzedanych płyt największy sukces w historii[2]. Piosenka „Yesterday” jest najczęściej graną przez innych artystów piosenką w historii. Jest to także najczęściej grana piosenka w amerykańskich mediach – ponad 7 milionów razy[3]. Piosenka „Mull of Kintyre”, którą napisał w 1977 roku będąc w zespole Wings, była pierwszym singlem sprzedanym w ponad 2 milionowym nakładzie w Wielkiej Brytanii. Pozostał on najlepiej sprzedającym się singlem aż do 1984 roku.
Firma MPL Communications, której właścicielem jest Paul posiada prawa autorskie do ponad 3 tysięcy piosenek. W katalogu znajdują się m.in: wszystkie piosenki napisane przez Buddiego Holliego oraz musicale Guys and Dolls, Grease, A Chorus Line.
Paul jest także malarzem, obrońcą praw zwierząt, wegetarianinem, nauczycielem muzyki, aktywistą w kampaniach przeciw minom lądowym, wybijaniu fok i długu trzeciego świata.
McCartney otrzymał odznaczenie (MBE) w 1965 roku i był pasowany w 1997 roku.
James Paul McCarney urodził się w szpitalu „Walton General Hospital” w Liverpoolu, gdzie wcześniej pracowała jako pielęgniarka na oddziale położniczym jego matka Mary. Ma brata Michaela urodzonego 7 stycznia 1944 roku. McCartney został ochrzczony w obrządku rzymskokatolickim aczkolwiek wychowany był bezwyznaniowo ze względu na fakt, iż matka była katoliczką a ojciec (James ‘Jim’ McCartney) protestantem skierowanym agnostycznie. Podobnie jak wielu mieszkańców Liverpoolu McCartney ma korzenie irlandzkie.Jego dziadek ze strony matki- Owen Mohin/Mohan urodził się w Tullynamalrow w hrabstwie Monaghan w Irlandii i poślubił Mary Theresa Danher z Toxteth, Liverpool w 1905.
Piętnastoletni McCartney spotkał Lennona i the Quarrymen w Woolton na festynie dobroczynnym 6 lipca 1957.[7] W początkach ich przyjaźni, ciotka Lennona, Mimi Smith nie akceptowała McCartneya ponieważ był, jak to określiła, „klasą robotniczą” i nazywała go „małym przyjacielem Johna”.[8] Ojciec McCartneya powiedział synowi, że Lennon „wpakuje go w kłopoty”, jednak w późniejszym czasie pozwolił The Quarrymen odbywać próby w swoim salonie przy 20 Forthlin Road.[9][10]
McCartney z Lennonem współpracowali ściśle i wspólnie stworzyli wiele piosenek. To on przekonał Lennona, żeby pozwolił Harrisonowi przyłaczyć się do the Quarrymen mimo początkowej niechęci Lennona (ze względu na młody wiek Harrisona) kiedy Lennon usłyszał jak Harrison gra na próbie w marcu 1958. Harrison dołączył do grupy jako gitarzysta prowadzący, w następnej kolejności dołączył kolega Lennona ze szkoły plastycznej, Stuart Sutcliffe, na basie, z którym McCartney później sprzeczał się o jego umiejętności muzyczne. Do maja 1960 wypróbowali kilka nazw, w tym the Silver Beetles (i zagrali trasę z Johnny Gentle, w Szkocji). The Beatles zmienili nazwę grupy na występie w Hamburgu, w sierpniu 1960.
poniedziałek, 3 maja 2010
niedziela, 2 maja 2010
sobota, 1 maja 2010
plecam!!!!!!!!!!!!
Czy poznaliście już filmy:
1.help,http://www.youtube.com/watch?v=U3DWJF6eMiM
2.a hard day's night,http://www.youtube.com/watch?v=XkKra3_pfBY
3.magical mastery tour,http://www.youtube.com/watch?v=yByeWwurEnY
4.yesturday ,http://www.yotube.com/watch?v=IJKXSajFBIo
5. let it be (smutne),http://www.youtube.com/watch?v=BMGL8ghPFaA
1.help,http://www.youtube.com/watch?v=U3DWJF6eMiM
2.a hard day's night,http://www.youtube.com/watch?v=XkKra3_pfBY
3.magical mastery tour,http://www.youtube.com/watch?v=yByeWwurEnY
4.yesturday ,http://www.yotube.com/watch?v=IJKXSajFBIo
5. let it be (smutne),http://www.youtube.com/watch?v=BMGL8ghPFaA
Ringo Starr
Z Beatlesami wydał 17 albumów, nagrał także m.in. niemal 20 solowych płyt. Wystąpił w ponad 20 filmach (m.in. w "Jaskiniowcu" w 1981, "Lisztomanii" w 1975 i "Synu Drakuli" w 1974 r.).
Ringo Starr, właściwie Richard Starkey, urodził się 7 lipca 1940 r. w ubogiej dzielnicy Liverpoolu, zwanej "Dingle". Jego ojciec pracował w dokach portowych. W 1943 r. rodzice Starra rozwiedli się, matka przyszłego perkusisty, Elsie Starkey, zarabiała na utrzymanie pracując jako barmanka (w 1953 r. poślubiła Harry'ego Gravesa, którego Starr traktował jak prawdziwego ojca).
REKLAMA
W wieku sześciu lat Starr trafił na dwa miesiące do szpitala z powodu pęknięcia wyrostka robaczkowego. Pewnej nocy spadł z łóżka i spędził w szpitalu dodatkowe sześć miesięcy. Długa absencja w szkole dała się we znaki, podobnie jak inna, spowodowana zapaleniem opłucnej, którą Starr przeszedł w wieku 13 lat. W efekcie przyszły Beatles w wieku 15 lat ledwie potrafił pisać i czytać.
W 1957 r. ojczym dał mu pierwsze lekcje gry na perkusji. Następnie Starr dołączył do liverpoolskiego zespołu Rory Storm And The Hurricanes. Wtedy otrzymał przezwisko "Rings" (po angielsku "dzwonki", "dźwięki") z racji noszenia wielu dzwoniących ozdób na rękach, które następnie przerodziło się w "Ringo". Perkusista skrócił swoje nazwisko ze Starkey do Starr, planując wydanie w przyszłości solowego albumu pod tytułem "Starr Time" (co miało by oznaczać "czas gwiazdy").
Starr poznał Beatlesów w 1959 r. w Hamburgu, gdzie John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i ich ówczesny perkusista, Pete Best, wtedy koncertowali. Lennon, McCartney i Harrison rozumieli się lepiej ze Starrem, niż z Bestem, z kolei Starr nie widział swojej przyszłości w The Hurricanes.
W 1962 r. dołączył do Beatlesów, choć otrzymał także ofertę od grupy King Size Taylor And The Dominos. Warunkiem zostania jednym z Beatlesów było dla Starra zgolenie brody, którą nosił grając w Hurricanes.
Wraz z resztą zespołu Starr wystąpił w komediach "A Hard Day's Night" i "Help!" (tytuły filmów odpowiadały tytułom piosenek grupy). Otrzymał na tyle dobre recenzje, żeby potem dorabiał sobie aktorstwem.
The Beatles rozpadli się w 1970 r., a Starr rozpoczął solową karierę (dwa jego single trafiły na pierwsze miejsca list przebojów w USA - "Photograph" w 1973 i "You're Sixteen" w 1974 r.). Wyreżyserował także filmowy dokument dotyczący popularnej rockowej grupy T. Rex. W 1989 r. stworzył grupę All Starr Band, w ramach której współpracował z wieloma znanymi muzykami, m.in. z Peterem Framptonem, Jackiem Brucem, Colinem Hayem i Markiem Riverą.
W 1965 r. poślubił swoją długoletnią dziewczynę, fryzjerkę Maureen Cox, która urodziła mu następnie trójkę dzieci. Rozwiódł się z nią po 10 latach (Cox romansowała m.in. z Harrisonem). W 1980 r. poznał na planie filmowym aktorkę Barbarę Bach, z którą pobrał się rok później.
gorge harrison
George Harrison urodził się w lutym 1943 roku w Liverpoolu. Był najmłodszym członkiem Beatlesów i dlatego uznał, że jego miejsce w zespole jest raczej w tle. Pod wieloma względami taka rola odpowiadała jego osobowości. Przylgnęła do niego opinia "milczącego Beatlesa". Niewątpliwie, spośród wszystkich członków zespołu on najmniej zabiegał o rozgłos.
Chociaż Harrison raczej starał się pozostawać w cieniu sławy Beatlesów, to jednak jego niezwykły talent był widoczny już na pierwszy rzut oka. Jako gitarzysta, grał z doskonałym wyczuciem i subtelnością. Uważał, że jego zadanie polega na całkowitym, bezinteresownym oddaniu się piosence. Wśród gitarowych sław rockowych lat 60. George Harrison był jednym z najbardziej twórczych i oryginalnych muzyków.
Pomysł wprowadzenia w "Norwegian Wood", "Love You To" i "Within You, Without You" sitharu, a także twórcza przyjaźń Harrisona z wirtuozem tego instrumentu, Ravim Shankarem, pomogły zrewolucjonizować muzykę popową lat 60. Co więcej, jego fascynacja wschodnią duchowością przyniosła niezwykłe efekty, a jej wpływ jest odczuwalny na Zachodzie do dziś.
Z upływem czasu George Harrison stawał się coraz bardziej pewny siebie i zaczął odgrywać w Beatlesach coraz większą rolę jako twórca i wokalista. "Taxman", "If I Needed Someone", "While My Guitar Gently Weeps", "Something" czy "Here Comes The Sun" tylko kilka perełek, które dorzucił Harrison do niezwykłego zbioru piosenek tego zespołu.
Gdy pod koniec lat 60. Beatlesi zaczęli się powoli rozpadać, George zdawał się coraz poważniej myśleć o tym, by tworzyć własną muzykę. Niebawem, razem z producentem Philem Spectorem, nagrał płytę "All Things Must Pass" (1970), która do dzisiaj uznawana jest za jedno z najlepszych dzieł stworzonych solo przez któregokolwiek z Beatlesów. Wraz z trzema kolejnymi winylami, po takich utworach jak "My Sweet Lord", "Beware Of Darkness, " Isn't It a Pity", czy tytułowej piosence "All Things Must Pass", Harrison całkowicie wyszedł z cienia zespołu i pokazał się światu jako niezwykle utalentowany autor piosenek, producent i muzyk.
W następnym roku artysta wykorzystał swoje wpływy w świecie muzycznym i zorganizował "Koncert dla Bangladeszu", który miał wspomóc kraj spustoszony przez żywioł. Przez trzy kolejne dziesięciolecia stanowił on wzorzec dla podobnych przedsięwzięć.
Przez następną dekadę, co rok lub co dwa lata muzyk wydawał nową płytę. Nagrał wiele przebojów, które dotarły do pierwszej dwudziestki notowań: "Give Me Love (Give Me Peace on Earth)", "Dark Horse", "You", "Crackerbox Palace", "Blow Away" i "All Those Years Ago". Od połowy lat 70. Harrison coraz bardziej odcinał się od sceny muzycznej. Ostatnie tournee odbył w Japonii w 1991 roku.
Chociaż planowane później występy nie doszły do skutku, muzyk nie zrezygnował z wszelkiej działalności. Był jednym z założycieli wytwórni HandMade Films, która powstała 1978 roku specjalnie na potrzeby filmu "Żywot Briana" według Monty Pythona. Przez 16 lat wytwórnia wypuściła spod swoich skrzydeł takie dzieła jak "Time Bandits"("Bandyci czasu"), "Mona Lisa", "The Lonely Passion of Judith Hearne" i "Withnail and I".
Pod koniec lat 80. Harrison w wielkim stylu powrócił do działalności muzycznej. Wydana w 1987 roku płyta "Cloud Nine" ponownie wprowadziła go do czołówki list przebojów. Wtedy też Harrison do spółki z producentem albumu Jeffem Lynnem (znanym z formacji Electric Light Orchestra)założyli supergrupę Traveling Wilburys, w której składzie znaleźli się jeszcze Bob Dylan, Tom Petty i Roy Orbison.
Kiedy Traveling Wilburys zakończyli działalność, Harrison po raz kolejny wycofał się z życia publicznego. Pierwszą połowę lat 90. poświęcił na pisanie i malarstwo. Oddawał się również swojej wielkiej pasji - wyścigom Formuły 1. Pod koniec ubiegłego dziesięciolecia powróciło zainteresowanie twórczością Beatlesów. Chociaż stosunek Harrisona do własnych doświadczeń w zespole był zawsze dwuznaczny, nie przeszkodziło mu to uczestniczyć w niezwykle udanym projekcie, jakim było "Anthology".
Niestety, zaraz po rozpoczęciu pracy nad nową solową płytą, którą ostatecznie zatytułowano "Brainwashed", artysta zachorował. W 1997 roku stwierdzono u niego raka. George Harrison zmarł 29 listopada 2001 roku w Los Angeles.
Album "Brainwashed" został nagrany tuż przed śmiercią artysty, w 2001 roku. Płyta wyprodukowana przez George'a Harrisona, Jeffa Lynne'a i Dhaniego Harrisona, zawiera 11 nowych kompozycji artysty i cover utworu "Between The Devil And The Deep Blue Sea".
john lennon
oto biografi johna:
John Winston Lennon urodził się 9 października 1940 roku w Liverpoolu, gdy jego ojciec, Fred, walczył na morzach jako marynarz brytyjskiej floty. Ojciec wrócił 5 lat później, a wtedy matka małego Johna, Julia nie chciała już mieszkać z mężem. Nie miała też ochoty na dalszą opiekę nad synem, którego przygarnęła ciotka Mimi i wuj George Smith. Cała trójka mieszkała w dzielnicy Woolton, na przedmieściach Liverpoolu pod adresem 251 Menlove Avenue.
Jako nastolatek John szybko znudził się szkołą, toteż wolał zajmować się rysowaniem i pisaniem wierszy, zdarzały mu się też drobne kradzieże. Jego przyszłość po skończeniu Quarrybank School stałaby pod znakiem zapytania, gdyby nie interwencja ciotki u dyrektora Szkoły, który napisał list zachwalający talent plastyczny Lennona, co pozwoliło mu zostać studentem Liverpool Art College, gdzie studiował rysunek. Tam też poznał Stuarta Sutcliff'a, późniejszego basistę Beatlesów.
Muzyczne zainteresowania Lennona zostały rozbudzone pod wpływem dwóch piosenek, które usłyszał. Pierwszą z nich był utwór Elvisa Presleya "Heartbreak Hotel", którą zagrał mu kolega. Drugą była usłyszana w Radiu Luxemburg piosenka Lonnie Donegan'a p.t. "Rock Island Line". John został prawdziwym fanem współczesnej mu muzyki z gatunku Skiffle. Mimi, pod wpływem nacisków, kupiła przyszłemu Beatlesowi gitarę, ale twierdziła, że grając na niej John do niczego nie dojdzie. Wcześniej nasz bohater nauczył się już grać na harmonijce ustnej. W 1958 roku matka Johna, Julia, zginęła w wypadku samochodowym potrącona przez pijanego policjanta. W 1962 roku Lennon ożenił się z Cynthią Powell, koleżanką z collegu, która urodziła jego syna - Juliana 8 kwietnia 1963 roku.
Po rozpadzie Beatlesów w 1970 roku John Lennon zajął się karierą solową i nagrał kilka albumów. Z piosenek na szczególną uwagę zasługują "Imagine", "Jealous Guy", "Instant Karma", czy "Happy X Mas (War Is Over)". Zaangażował się też w działalność w obronie pokoju światowego, szczególnie popularne były wtedy akcje typu bed-in w których brał udział ze swoją drugą żoną - japońską malarką Yoko Ono. John Lennon został zastrzelony 8 grudnia 1980 roku przez fana-psychopatę Marka Chapmana.
Znacie może piosenkę i'am the walrus
oto jej tłumaczenie :
Jestem morsem
Jestem nim jak ty jesteś nim jak ty jesteś mną i jesteśmy wszystkimi razem
Widzę jak uciekają jak świnie przed pistoletem, widzę jak latają
Płaczę
Siedząc na płatku kukurydzianym, czekając na dojeżdżający van
Korporacyjny T-shirt, głupi Krwawy Wtorek
Człowieku, bądź niegrzecznym, chłopcze pozwól twojej twarzy/brodzie rosnąć
Jestem człowiekiem jajkiem, oni są ludźmi jajkami
Jestem morsem
Pan miasto, siedzący policjant
Malutcy policjanci w szeregu
Widzę, jak latają jak Lucy na niebie, widzę jak biegną
Płaczę
Żółta kremowa substancja, ściekająca z oka martwego psa
tłuste, obrzydliwe babsko, pornograficzna kapłanka
Chłopcze, bądź niegrzeczny, dziewczyno ściągnij majtki
Jestem człowiekiem jajkiem, oni są ludźmi jajkami
Jestem morsem
Siedząc w angielskim ogrodzie, czekając na słońce
Jeśli słońce nie nadejdzie, opalisz się od stania w angielskim deszczu
Jestem człowiekiem jajkiem, oni są ludźmi jajkami
Jestem morsem
Ekspert Texpert duszący się palacz
Nie sądzisz, że wariat śmieje się z ciebie?
Widzę jak uśmiechają się jak świnie w chlewie widzę ich pogardliwych
Kasza manna sardynka, wspinanie się na wieżę Eiffela
elementarny pingwin śpiewający hari kriszna
Człowieku, powinieneś widzieć ich kopiących Edgara Allana Poe
Jestem człowiekiem jajkiem, oni są ludźmi jajkami
Jestem morsem
james paul mccartney
Może najpierw biografia Paula mojego ulubionego beatlesa
Sir Paul McCartney (właściwie Sir James Paul McCartney) - kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego. Urodził się 18 czerwca 1942 roku w Liverpoolu w Anglii. Jedna z najbardziej rozpoznawalnych i najbarwniejszych postaci XX wieku. Jest angielskim kompozytorem, multiinstrumentalistą i piosenkarzem. Znany głównie jako współzałożyciel legendarnej grupy The Beatles. Był członkiem spółki kompozytorskiej Lennon/McCartney, która odniosła największy sukces w historii muzyki i miała ogromny wpływ na innych twórców[1]. Po rozpadzie „bajecznej czwórki” wraz z żoną założył zespół Wings. Po jego rozwiązaniu z powodzeniem kontynuował karierę solową. Paul jest zdobywcą wielu prestiżowych nagród.
McCartney także jest kompozytorem muzyki filmowej, poważnej oraz elektronicznej. Katalog jego piosenek jest bardzo obszerny. Znany jest także z częstych udziałów w projektach charytatywnych. Jest wpisany w Księdze Rekordów Guinnessa jako muzyk i kompozytor, który osiągnął dzięki ponad 60 złotym płytom i setką milionów sprzedanych płyt największy sukces w historii[2]. Piosenka „Yesterday” jest najczęściej graną przez innych artystów piosenką w historii. Jest to także najczęściej grana piosenka w amerykańskich mediach – ponad 7 milionów razy[3]. Piosenka „Mull of Kintyre”, którą napisał w 1977 roku będąc w zespole Wings, była pierwszym singlem sprzedanym w ponad 2 milionowym nakładzie w Wielkiej Brytanii. Pozostał on najlepiej sprzedającym się singlem aż do 1984 roku.
Firma MPL Communications, której właścicielem jest Paul posiada prawa autorskie do ponad 3 tysięcy piosenek. W katalogu znajdują się m.in: wszystkie piosenki napisane przez Buddiego Holliego oraz musicale Guys and Dolls, Grease, A Chorus Line.
Paul jest także malarzem, obrońcą praw zwierząt, wegetarianinem, nauczycielem muzyki, aktywistą w kampaniach przeciw minom lądowym, wybijaniu fok i długu trzeciego świata.
McCartney otrzymał odznaczenie (MBE) w 1965 roku i był pasowany w 1997 roku.
James Paul McCarney urodził się w szpitalu „Walton General Hospital” w Liverpoolu, gdzie wcześniej pracowała jako pielęgniarka na oddziale położniczym jego matka Mary. Ma brata Michaela urodzonego 7 stycznia 1944 roku. McCartney został ochrzczony w obrządku rzymskokatolickim aczkolwiek wychowany był bezwyznaniowo ze względu na fakt, iż matka była katoliczką a ojciec (James ‘Jim’ McCartney) protestantem skierowanym agnostycznie. Podobnie jak wielu mieszkańców Liverpoolu McCartney ma korzenie irlandzkie.Jego dziadek ze strony matki- Owen Mohin/Mohan urodził się w Tullynamalrow w hrabstwie Monaghan w Irlandii i poślubił Mary Theresa Danher z Toxteth, Liverpool w 1905.
Piętnastoletni McCartney spotkał Lennona i the Quarrymen w Woolton na festynie dobroczynnym 6 lipca 1957.[7] W początkach ich przyjaźni, ciotka Lennona, Mimi Smith nie akceptowała McCartneya ponieważ był, jak to określiła, „klasą robotniczą” i nazywała go „małym przyjacielem Johna”.[8] Ojciec McCartneya powiedział synowi, że Lennon „wpakuje go w kłopoty”, jednak w późniejszym czasie pozwolił The Quarrymen odbywać próby w swoim salonie przy 20 Forthlin Road.[9][10]
McCartney z Lennonem współpracowali ściśle i wspólnie stworzyli wiele piosenek. To on przekonał Lennona, żeby pozwolił Harrisonowi przyłaczyć się do the Quarrymen mimo początkowej niechęci Lennona (ze względu na młody wiek Harrisona) kiedy Lennon usłyszał jak Harrison gra na próbie w marcu 1958. Harrison dołączył do grupy jako gitarzysta prowadzący, w następnej kolejności dołączył kolega Lennona ze szkoły plastycznej, Stuart Sutcliffe, na basie, z którym McCartney później sprzeczał się o jego umiejętności muzyczne. Do maja 1960 wypróbowali kilka nazw, w tym the Silver Beetles (i zagrali trasę z Johnny Gentle, w Szkocji). The Beatles zmienili nazwę grupy na występie w Hamburgu, w sierpniu 1960.
Sir Paul McCartney (właściwie Sir James Paul McCartney) - kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego. Urodził się 18 czerwca 1942 roku w Liverpoolu w Anglii. Jedna z najbardziej rozpoznawalnych i najbarwniejszych postaci XX wieku. Jest angielskim kompozytorem, multiinstrumentalistą i piosenkarzem. Znany głównie jako współzałożyciel legendarnej grupy The Beatles. Był członkiem spółki kompozytorskiej Lennon/McCartney, która odniosła największy sukces w historii muzyki i miała ogromny wpływ na innych twórców[1]. Po rozpadzie „bajecznej czwórki” wraz z żoną założył zespół Wings. Po jego rozwiązaniu z powodzeniem kontynuował karierę solową. Paul jest zdobywcą wielu prestiżowych nagród.
McCartney także jest kompozytorem muzyki filmowej, poważnej oraz elektronicznej. Katalog jego piosenek jest bardzo obszerny. Znany jest także z częstych udziałów w projektach charytatywnych. Jest wpisany w Księdze Rekordów Guinnessa jako muzyk i kompozytor, który osiągnął dzięki ponad 60 złotym płytom i setką milionów sprzedanych płyt największy sukces w historii[2]. Piosenka „Yesterday” jest najczęściej graną przez innych artystów piosenką w historii. Jest to także najczęściej grana piosenka w amerykańskich mediach – ponad 7 milionów razy[3]. Piosenka „Mull of Kintyre”, którą napisał w 1977 roku będąc w zespole Wings, była pierwszym singlem sprzedanym w ponad 2 milionowym nakładzie w Wielkiej Brytanii. Pozostał on najlepiej sprzedającym się singlem aż do 1984 roku.
Firma MPL Communications, której właścicielem jest Paul posiada prawa autorskie do ponad 3 tysięcy piosenek. W katalogu znajdują się m.in: wszystkie piosenki napisane przez Buddiego Holliego oraz musicale Guys and Dolls, Grease, A Chorus Line.
Paul jest także malarzem, obrońcą praw zwierząt, wegetarianinem, nauczycielem muzyki, aktywistą w kampaniach przeciw minom lądowym, wybijaniu fok i długu trzeciego świata.
McCartney otrzymał odznaczenie (MBE) w 1965 roku i był pasowany w 1997 roku.
James Paul McCarney urodził się w szpitalu „Walton General Hospital” w Liverpoolu, gdzie wcześniej pracowała jako pielęgniarka na oddziale położniczym jego matka Mary. Ma brata Michaela urodzonego 7 stycznia 1944 roku. McCartney został ochrzczony w obrządku rzymskokatolickim aczkolwiek wychowany był bezwyznaniowo ze względu na fakt, iż matka była katoliczką a ojciec (James ‘Jim’ McCartney) protestantem skierowanym agnostycznie. Podobnie jak wielu mieszkańców Liverpoolu McCartney ma korzenie irlandzkie.Jego dziadek ze strony matki- Owen Mohin/Mohan urodził się w Tullynamalrow w hrabstwie Monaghan w Irlandii i poślubił Mary Theresa Danher z Toxteth, Liverpool w 1905.
Piętnastoletni McCartney spotkał Lennona i the Quarrymen w Woolton na festynie dobroczynnym 6 lipca 1957.[7] W początkach ich przyjaźni, ciotka Lennona, Mimi Smith nie akceptowała McCartneya ponieważ był, jak to określiła, „klasą robotniczą” i nazywała go „małym przyjacielem Johna”.[8] Ojciec McCartneya powiedział synowi, że Lennon „wpakuje go w kłopoty”, jednak w późniejszym czasie pozwolił The Quarrymen odbywać próby w swoim salonie przy 20 Forthlin Road.[9][10]
McCartney z Lennonem współpracowali ściśle i wspólnie stworzyli wiele piosenek. To on przekonał Lennona, żeby pozwolił Harrisonowi przyłaczyć się do the Quarrymen mimo początkowej niechęci Lennona (ze względu na młody wiek Harrisona) kiedy Lennon usłyszał jak Harrison gra na próbie w marcu 1958. Harrison dołączył do grupy jako gitarzysta prowadzący, w następnej kolejności dołączył kolega Lennona ze szkoły plastycznej, Stuart Sutcliffe, na basie, z którym McCartney później sprzeczał się o jego umiejętności muzyczne. Do maja 1960 wypróbowali kilka nazw, w tym the Silver Beetles (i zagrali trasę z Johnny Gentle, w Szkocji). The Beatles zmienili nazwę grupy na występie w Hamburgu, w sierpniu 1960.
Subskrybuj:
Posty (Atom)